EEN GROEP STATUSHOUDERS KRIJGT BIJ STADSLEERBEDRIJF HELMOND DE KANS WERKERVARING OP TE DOEN EN DE TAAL TE LEREN. FOTO TON VAN DE MEULENHOF

Een groep van 25 statushouders klust er op los in Helmond. Zo werd gistermiddag de tuin van de tachtigjarige Petra van Uden onder handen genomen. Het ED nam een kijkje.

BART HOFFMAN 14-12-2017

Het is een bijzonder project, dat van het Stadsleerbedrijf in Helmond. Statushouders uit Eritrea en Syrië schieten op verzoek Helmonders te hulp. Ze doen klusjes rondom het huis en leren zo de taal en de inwoners van de stad kennen. Ze harken, schoffelen en snoeien. Op een andere dag hangen ze eens een buitenlamp op, dan weer lappen ze de ramen. Projectleider Joren van der Sande wil wel even benadrukt hebben dat er geen sprake is van 'arbeidsverdringing'. ,,We komen thuis bij hulpbehoevenden, vaak ouderen. Zij melden zich met klusjes bij onze buurtwerkers. De situatie is vooraf altijd duidelijk."

Conifeer

En zo kan het dat er op een druilerige middag vier Eritreeërs en een Syriër in de achtertuin van Petra van Uden staan. De tachtigjarige Helmondse is naar eigen zeggen wel 'veertig keer gevallen' de afgelopen jaren. De achtertuin onderhouden, dat gaat niet meer. ,,Nee, ik ben laatst nog in die conifeer gevallen. Kijk, het gat zit er nog in", wijst mevrouw Van Uden. ,,Ik ben heel blij met de hulp die ik nu krijg. Al hoop ik dat ze wel wat bloemen laten staan."

Het vijfkoppige klusteam wordt begeleid door Ron Verbaarschot van werkbedrijf Senzer. Hij is nu drie weken met verschillende groepen op pad geweest. ,,Iedereen werkt op vrijwillige basis mee. En we moeten ze eerder afremmen dan aanmoedigen." En dan is een vent als Verbaarschot goud waard. Hij stuurt z'n mannen aan, grijpt hier en daar in. In het land van herkomst heeft niemand een opleiding tot hovenier genoten. ,,Ho Jamal, niet de rozenstruik." Even later: ,,Nee, alleen die kleine takjes." Geknik, gelach, alles gaat gemoedelijk. Niemand wordt in de stromende regen over de flos gejaagd. ,,Moet je ook niet willen. Soms hebben we ook even een rookpauze, hoor."

Taalcursus

Het resultaat is uiteindelijk wel dat mevrouw Van Uden een opgeruimde tuin heeft. En bovendien heeft ze de koffie klaar voor haar bezoek. ,,Laatst knapten we de tuin op van een man die weleens naar Syrië op vakantie was geweest", vertelt Verbaarschot. ,,Dat was tijdens de koffie best een emotioneel moment voor de jongens uit Syrië. Dat is een mooi gesprek geworden."

Onderdeel van het project is dat de deelnemers ook een taalcurcus kunnen volgen bij de LEVgroep. De een kan zich goed verstaanbaar maken in het Nederlands, de ander zegt dat-ie uit Syrië komt als er naar zijn leeftijd wordt gevraagd. De wil is er in ieder geval. Dus probeert docente Monique Hoffman met engelengeduld de vier vragende gezichten voor zich vooruit te helpen. Het is geen klassieke aap-noot-miescursus. ,,Deze mensen zijn al even in Nederland. Vaak is de basis er al. Maar ze weten niet wat een referentienummer is als ze een brief krijgen van Brabant Water", legt Hoffman uit. ,,We willen meer naar de praktijk toe. Hoe regel je iets online bij de gemeente? Tegelijkertijd proberen we een veilige omgeving te creëren. We moeten elkaar eerst leren kennen. Het is niet niets wat de meesten hebben meegemaakt."

De statushouders die het twintig weken durende project volgen, investeren vooral in zichzelf. Het certificaat dat ze ontvangen bij afronding, moet vooral als aanmoediging worden gezien. ,,Maar ik kan me voorstellen dat toekomstige werkgevers zo'n certificaat ook waarderen", zegt Hoffman. ,,Dat kan dan weer de volgende stap zijn."